کد مطلب:30456 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا اكثر انسان هاي معاصر و متمدن به پوچ گرايي فكر مي كنند و به پوچ گرايي رسيده اند وخلقت انسان و جهان را عبث و بيهوده مي پندارند؟ براي بيرون آمدن از اين طرز تفكر چه راه حلي وجوددارد؟

نگراني و پوچ گرايي , ره آورد زندگي خشك ماشيني و پشت كردن به دين و معنويت است . بي مذهبي , پوچي و بي معنا بودن زندگي را سبب مي شود. قرآن مجيد مي فرمايد: .(1 واقعيت اين است كه كشورهاي غربي و اروپايي در مسابقه صنعتي شدن , بر يكديگر پيشي گرفتند و معنويات و تعاليم انسان ساز را كنارگذاشتند, در نتيجه فطرت بشر سركوب و منحرف گرديد و در ورطهء هولناك ماديت سقوط كرد, يعني به موازات پيشرفت هاي صنعتي , به بُعد معنوي انسان توجهي نشد و همين امر باعث شد كه نيازهاي رواني انسان به بوته فراموشي سپرده شود. قرآن مجيد تنها راه حصول آرامش را ياد خدا مي داند و مي فرمايد: .(2 استاد مطهري مي گويد: .(3بنابراين براي برون رفت از بحران كنوني بشر چاره اي جز روي آوردن به فطرت خود و توجه به نياز واقعي و پركردن خلأ معنوي نيست . اثبات اين نكته كه اكثر انسان هاي معاصر به پوچي رسيده اند, دشوار است , زيرا ممكن است در طرف مقابل ادعا شود كه اكثر انسان ها به واسطه نيازهاي فطري و روحي خود پوچ گرا نيستند و آمال وآرزوهاي حقيقي و يا احياناً در برخي موارد مجازي را در سر مي پرورانند.

پي نوشت ها

1- طه (2 آيه 125

2- رعد (13 آيه 28

3- استاد مطهري , فلسفه اخلاق , ص 246و 245